هوای بهشت

                  تنهایی ...  می دونید ،تنهایی برای هرکسی میتونه یه معنی داشته باشه و مراحلی .بعضی ها خودشون دوست دارن که تنهاباشن ،بعضی ها درعین توی جمع بودن تنهاهستن ،بعضی ها درتنهایی هم باهمه هستن و تنها نیستن و با در و دیوارحرف میزنن و اون ها رو انیس خودشون میدونن،بعضی ها می تونن تنهاباشن ولی خودشون نمیگذارن که تنهاباشن و برعکس ،بعضی ها نمی خوان که تنهاباشن ولی همیشه تنهان،بعضی ها وقتی تنها هستن ،میان و تنهایشون رو برهم میزنن با هزار ترفند وارد خلوتش میشن و بالعکس بعضی ها رو تنهامی گذارن و دورو برش رو خالی می کنن درحالی که شدیدا نیاز به بودنشون داره. به نظرمن دربعد روحی و جسمی و کلی، ایمان به آفریدگارهستی بخش و باور وجودیش می تونه بهترین یارتنهایی های یه انسان باشه درهمه شرایط ،ولی چون فعلا توی بعدمادی قرارداریم نیازانسانی مون باعث میشه به یه همدم و یار واقعی که بیشتر از همه درک مون کنه احتیاج داشته باشیم، تا توی شرایط مختلف بتونیم با هم صحبتی و هم دمی و هم فکری و هم راهی هم دیگه نه تنها ،تنهایی هامون رو پرکنیم بلکه تنهایی ها رو تبدیل به شیرینی ها و لذت های پرباری کنیم که ازبودن درکنارهم دیگه احساس آرامش درونی و شادابی روحی و جسمی و رضایت ازبودن و آفریده شدن دراین زمان و لحظه و دورانی کنیم که الان درکنارهم هستیم کنیم و هرلحظه خدا رو شکرکنیم و هی بگیم خدایا ازاینکه طوری و در زمانی ما رو آفریدی که باهم دمم دراین زمانه باشم تا اون رو داشته باشم و از داشتنش به آرامش برسم شکرت ،و با نفس های عمیقی که نشان ازرضایت درونی داره این آرامش خودمون رو ابزارمی کنیم ،نفس هایی که ازعمق وجوده و سرشار از اکسیژن خالص و ناب ،که یه لحظه اون رو به میلیاردها نمی تونی بفروشی. جمله قشنگی هست که میگه(زندگی یه نفسه واون یه نفس واسه یه هم نفسه واگه بقدر یه نفس باهم نفسی بودی ،زندگی رو همون یه نفس بس...). خدای عالم هم برای همین وقتی آدم نبی ا... رو خلق کردبرای آرامشش حضرت حـوّا رو آفرید تادرکنارهم نه تنها به آرامش برسن ،بلکه برای تکامل و بازگشت دوباره شون به سوی خدای منّان ،مکمل هم باشن ونیمه خالی هم دیگر رو پرکنن ودوبال پروازبشن برای هم .راستش وقتی یه کمی عمیق تر و دقیق تربه موجودات عا,تنهایی-همدم-فراموش-اوج اذت-آخرت-سنگ-نوازش-قطره-تیمارستان-افسوس-وابستگی-خسران ...ادامه مطلب