یاد تو...

یاد تو...

هرگز نخواهم دید درختان پر برگ وسبز را . . .

هرگزنخواهم دید جویبارهای روان را ،هرگز نخواهم شنید آوای پرندگان را، هرگز نخواه دید غروب پرشکوه خورشید را درپس ابرهای سپیدبر پهنه  آسمان آبی .

هیچ گاه نخواهم دید اینهارا بی آنکه یاد تو درمن زنده گردد ولحظات زندگی پرشکوه وگذشته خویش را با تو به یاد آورم  . . .