تقدیم به مسافرم . . .

تقدیم به مسافرم ...

می توانم بگویم درطوفانی ترین شب عمرم پدیدارگشتی،غریبه ای ناشناس بودی که ازهمه کس وهمه جا گریخته بودی و به امید یافتن دوستانی ،جستجویی بیهوده وعبث را دراین وادی پر ابهام آغاز نمودی ومن ، آن زمان تورا یافتم که در دست انسان نماهای گرگ صفت اسیربودی وآنان بسیار بد با تو رفتارنمودند...

من دراولین نگاهت آن چیزی را که عمری به دنبالش بودم یافتم،خواستمت ، پرستیدمت ، عاشقت شدم ، دیوانه ات گشتم  وشیدای شیدایت شدم...

تو صوفی بی مقصد را ،عزیز داشتم وحال هم ، بدون هیچ نشانی ، مرا ترک نمودی ، بازهم عزیزت می دارم وتا به آخر زمان ، توغریبه ی تنها را ،عزیزترین دارم ... گرچه تنها ،ساعاتی با توبودم وبس... درتنهایی من ،تو گل سرخ منی ...دوستت دارم